3...2...1...

3….2…1… HAPPY NEW YEAR!!
De allerbeste voor het nieuwe jaar voor iedereen!

Nou is het ook 3…2…1…terug naar huis!!
Ja over 3 dagen kom ik weer naar Nederland en dan zit het avontuur er weer op. Voor nu heb ik van de afgelopen weken nog een verhaaltje, dus ik zou zeggen geniet ervan!

Nadat we geslaagd waren en het certificaat opgehaald hadden, hebben we die dag erna een groot feest gehad voor alle stagiaires, Winter Formal. Dit was een soort gala en iedereen kwam netjes aangekleed. Het was een grote zaal met heel veel tafels. Je kon lekker genieten van een buffetje dat er was en je kon uiteraard ook met sommige characters op de foto gaan. En wat niet te missen was, was de dansvloer in het midden van de zaal. Amerikanen doen heel veel aan linedance. Dat is dat ze allemaal tegelijk op een nummer dansen, denk hierbij aan de macarena. Super leuk is dat wel om allemaal te dansen. Nou kende ik lang niet alle dansjes, maar ze waren ook niet zo moeilijk om mee te dansen.

Daarna hebben we paar daagjes gewerkt. Ik werk het meeste als floorstocker. Super relaxt, want je kan je eigen ding doen en als het te druk wordt om alles aan te vullen, vlucht je naar achter om je kar opnieuw te laden met spullen. Als je de kerstzone stockt dan ben je aan het einde van je shift net zelf een kerstbal met al die glitters overal. De kerstspullen zijn ook niet aan te slepen! Als je het neer hangt op een plek en je helpt even een gast met een vraag en wanneer je je weer terug omdraait is het alweer weg. Mensen doen zoveel kerstinkopen. En die kinderen lopen door de winkel en roepen alleen maar Ooh I want that from Santa! Het is net Bart Smit voor hun.

Na een paar dagen werken ben ik behoorlijk wat dagen vrij geweest. Ik had mijn shifts weggegeven omdat we nog een keer een tripje wilden maken. Ik heb een keer gezegd oja lijkt me wel leuk om een keer naar Atlanta af te reizen. Zo hebben Thijs, Lucinda, Sandra en ik allemaal onze diensten weggegeven en het idee gewoon uitgevoerd nu het nog kan!
We hebben een auto gehuurd voor 3 dagen en zijn even op en neer gereden naar Atlanta. Sandra en ik hebben de dag van te voren alles even opgezocht wat er te bezichtigen viel, want we hadden maar 3 dagen inclusief de reis! En de reis erheen was ongeveer 8 uurtjes rijden. Na een planning opgezet te hebben en alles geregeld en betaald te hebben, zijn we vorige week woensdagochtend enorm vroeg naar Atlanta afgereisd. Op de heen weg zijn we gestopt bij the Radium Springs. In Florida heb je daarvan ook veel zitten. Daar is het water dan heel mooi helder en niet alleen helder maar echt blauw ook van kleur. Daarna zijn we doorgereden naar Atlanta en hebben we 's avonds wat rondjes gereden door de stad want die was natuurlijk mooi verlicht. Daarna wat gegeten en naar het hotel gegaan wat 20 minuutjes buiten het centrum lag. Toen we uitstapten schrokken we van de kou en was het behoorlijk wat We wisten dat het kouder zou zijn in Atlanta dan in Florida, maar zo koud!
De dag erna zijn we vroeg opgestaan en zijn we begonnen bij het Coca-Cola museum. Coca-Cola komt namelijk uit Atlanta. Daar is het allemaal begonnen als medicijn. Ze zeggen dat niemand de formule echt weet op 2 mensen na en niemand weet wie die 2 mensen zijn. Het was echt een super vet museum vol interactie. Bij binnenkomst deed eerst iemand kort een praatje over Coca-Cola. Daarna gingen we een bioscoopzaal in en kregen we filmpje van mensen te zien die happy waren. Want Coca-Cola draait om creating happiness moments, zoals ze het zeiden. Daarna ging het scherm omhoog en achter dat scherm zat een deur en we moesten dan door die deur heen en dan kwam je echt in de Coca-Cola wereld. We zijn met de ijsbeer op de foto geweest en hebben eerst de begane grond bezichtigd. Er was een kleine fabriek nagebouwd en daar kon je precies de productie zien hoe het gaat. Je kon er allemaal weetjes te weten komen en waar het heel de tijd omdraaide was de happiness en de formule die geheim is en moet blijven. Zo hadden ze op de 1e verdieping een 4D film. En er was een professor in zijn laboratorium die allemaal de formule van Coca-Cola probeerde te achterhalen en hij kwam erachter dat het niet alleen om wat er in drankje zit gaat, maar ook het moment zelf waarop je het drinkt. Je drinkt het met vrienden, thuis op de bank met pizza, in een restaurant, noem het maar op. Verder kon je ook allerlei drankjes proberen die ook van het merk Coca-Cola zijn, zoals Fanta. En in elk werelddeel zijn weer andere drankjes te verkrijgen van het merk. Dus zo kon je alles proeven. Nja dat ging natuurlijk niet helemaal goed in onze maag al die verschillende drankjes, maar het was wel leuk en lekker (soms)! Je kon er je eigen flesje ontwerpen op de computer en ze hadden van alles wat. We hebben ook Nederlandse reclameborden gespot in het museum. Coca-Cola zit gewoon overal in de hele wereld.
Wanneer we het museum uitgingen kon je van een lopende band een flesje Coca-Cola pakken en die mocht je dan meenemen.

Daarna zijn we naar het CNN gebouw gelopen om daar een tour te gaan doen behind the scenes. We zijn door het Olympische park gelopen. In Atlanta waren de olympische spelen in 1996. Bij CNN aangekomen konden we nog net mee doen met de tour van half 3. We werden eerst weer gecontroleerd op wapens en alles. Daarna gingen we schijnbaar de langste roltrap op naar boven. Boven aangekomen konden we een foto laten maken van ons achter een CNN desk. Dit mocht niet met eigen camera. Na de foto probeerde ik nog snel een foto te maken want ik dacht dat hun geen foto mochten maken met mijn camera. Toen kwam de man aangerend en sprong in de foto NO PHOTO! Oepsie, dacht dat jullie geen foto met onze camera mochten maken maar ik zelf wel. De foto is trouwens wel gelukt. Je ziet net links in beeld zijn hand maar achja Lucinda, Thijs en Sandra staan erop
De tour stelde niet zoveel voor en je zag een beetje wat ze allemaal achter de schermen doen, maar we werden er heel snel weer eruit gebonjourd. Dat viel erg tegen.
Daarna zijn we snel naar het huis van een bekende schrijver gereden, Magaret Mitchell. En daar beetje rond gelopen en toen verder gereden op zoek naar het Swan house, net buiten het centrum. Het zou half 6 sluiten en we kwamen er 6u aan en er stonden super veel auto's. Bleek er een candle night te zijn. Officieel hadden we tickets nodig maar we konden zo het terrein op. Dus zijn we door het huis gelopen. Nja, geen huis maar een villa. Doordat er iets speciaals te doen was, waren er allemaal toneelspelers in het huis die het verhaal vertelden. Je kon er warme chocolademelk en alles krijgen. Het was heel leuk om te zien.
Toen was het tijd om door te gaan naar Atlanta Botanical Garden. We hadden hier al kaartjes voor gekocht. Dit is een tuin net iets buiten het centrum en vanaf halverwege december hebben ze een paar weken lang speciale avonden. Dan kan je is elke plantenstruik verlicht. Het is te vergelijken met de Florida in Nederland en dan ’s avonds verlicht. Dit was echt super mooi om te zien. Je kon er marshmallows en warme chocolademelk halen en dan rondom een kampvuurtje staan. Kortom echt een gezellig winters gevoel die ze creëerden.
De volgende dag hebben we om 10 uur ’s ochtends een segwaytour gedaan. Dit hadden we in Orlando allemaal gepland en het leek ons wel heel leuk. We hadden er niet echt bij nagedacht dat het in Orlando 20 graden was en in Atlanta 3 graden warm was. De dag van te voren hadden Thijs, Lucinda en ik handschoenen aangeschaft. Sandra die vond het nog wel meevallen en was te eigenwijs, maar ze had toch maar handschoenen geleend van de segway organisatie want het was toch stiekem nog wel koud :P We moesten eerst wat oefeningen doen en rondjes rijden en onze gids deed ook heuveltjes creëren want de stad is natuurlijk niet overal even recht en je moet ook jezelf goed voelen met putjes en stoeprandjes enzo. Daarna zijn we uit de stad gereden en hebben we wat dingen bezichtigd in de buitenwijken. We zijn bijvoorbeeld langs het huis gereden van Martin Luther King. We zijn op een kerkhof geweest waar je alleen komt te liggen als je veel geld hebt. Zo duurde de tour 2,5 uur en het was toch best wel fris maar we hadden een lekker zonnetje dus het weer viel mee. Het was alleen best wel heel koud en zeker aangezien we geen winterjas ofzo hier bij ons hebben en we het hebben moeten doen met een trui onder onze zomerjassen. Toch was het een hele leuke ervaring!
Na de segway tour zijn we bij Georgie Aquarium geweest. Die ligt in het centrum naast het Coca Cola museum en hier zwemmen gigantische grote vissen en haaien rond. Hier hebben we wat rond gekeken want je had verschillende gedeeltes. Daarna zijn we naar een restaurant gereden die we onderweg tegen waren gekomen met de segway tour. Er hingen daar Nederlandse vlaggen buiten dus we dachten… frikandellen!! En we hadden de straatnaam heel goed onthouden en zo via de Tomtom opgezocht. Komen we er daaraan, bleek het een Chinees restaurant te zijn. Dat was nogal een hele erge domper! We hebben nog gevraagd maar waarom hangen er dan Nederlandse vlaggen buiten? Ow ja dat wisten ze ons geen van allen te vertellen. We hebben er maar een soepje en salade gegeten en zijn toen naar een ondergronds winkelcentrum gereden. Nou wil ik zeker niet racistisch zijn, maar Atlanta is vooral een stad waar veel zwarte mensen mensen. En als je daar dan zo doorheen loopt dan voel je je toch wel behoorlijk aangekeken, want je bent een toerist en een blanke. Het winkelen was niet super bijzonders dus we zijn snel weer in de auto gesprongen en toen hadden we wel zin in een pizza of pasta. Ik ging ondertussen rijden en Lucinda ging in de Tomtom iets Italiaans opzoeken. Wij erheen gereden, komen we aan bij een hotel achtig iets wat super luxe was en zeer waarschijnlijk met veelste dure menukaart. Wij op naar de volgende. Kwamen we uiteindelijk maar bij een pizzeria uit en het was super druk. Thijs wist een tafeltje te bemachtigen en wij netjes allemaal een pizza besteld en 15 dollar betaald. Super duur voor een pizza in Amerika! En we snapten al niet waarom je ook stukken kon bestellen voor paar doller per pizzapunt. Bleken die pizza’s dus echt enorm groot te zijn! Ze pasten niet eens op onze tafel! Laat staan dat we ze op gekregen hebben.
Nadat we ons buikje vol hadden zijn we terug gereden naar Orlando. We zouden er rond een uur of 5 ’s nachts weer aankomen. Thijs heeft het eerste stuk gereden en ik het laatste stuk. Sandra hebben we snel eerst thuis afgegooid zodat die nog iets kon slapen, want die moest om 9u alweer werken. Wij allemaal pas in de middag en ik zelfs pas om 10 uur ’s avonds. Het was echt een heel leuk tripje en toen lagen we rond 7uur kapot moe in bed.
Een paar daagjes later ben ik met Sandra naar Seaworld geweest ’s avonds. We hebben hier alles gedaan en er staan 2 grote achtbanen. De eerste ging echt super vaak op z’n kop dat ik op een gegeven moment de tel kwijt was. En de andere lag je in de achtbaan. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet snel die handvaten van m’n beugel goed vast pak, maar bij deze heb ik dat toch wel gedaan. Je benen worden vast geklemd en je ligt echt op je buik en doet heel die achtbaanrit zo. Dat was echt heel apart, maar echt super gaaf! We hebben ook de eindshow gezien. Eerst een andere schaats show want het was natuurlijk bijna Kerst dus er waren wat speciale shows en natuurlijk de avond spetterend afgesloten met vuurwerk.
Met Kerstavond ben ik naar een kerkdienst voor jongere geweest. Dit was gewoon in een zaaltje van een hotel. Met Kerst zelf moest ik ook gewoon werken. Wel pas laat dus ik heb eerst met de familie via Skype aan het kerstdiner gezeten. ’s Avonds heb ik gewerkt, maar dit was echt niet leuk! Het was zo enorm druk dat het een gekkenhuis was. Iedereen was ook super chagrijnig geworden van alle gasten want ze waren niet de vriendelijkste. De Amerikanen zeiden zelf ook, met Thanksgiving is iedereen heel aardig en vriendelijk en bedankt alles en iedereen en met Kerst denken ze alleen maar aan zichzelf.
De maandag na Kerst was het opeens van 16 graden naar 27 graden gegaan. Nou was ik vrij en had ik de hoge glijbaan in Blizzard Beach, een waterpark van Disney, nog niet gedaan. Dus ik naar Blizzard Beach en dat park is gethematiseerd in de vorm van wintersport. Dus je kan met een kabelbaantje omhoog en toen klom ik verder de trap op voor dé glijbaan. En daar sta je dan 30meter hoog. Summer Plummit, zo heet de glijbaan, is 30 meter hoog en de grootste vrije val glijbaan van de wereld. Je raast met 90 km/h naar beneden. Je moet gaan liggen bovenaan en je benen eerst kruizen en daarna je handen gekruist op je borstkas leggen en dan mag je gaan. Ik heb het bij mijn voorganger geteld en met 6 seconde ben je beneden. Nou ik ging eraf en halverwege de glijbaan denk je waar ben ik aan begonnen! Het leek alsof heel mijn rug open getrokken werd. Het deed zo gigantisch veel pijn! Dat was 1x en nooit meer! Aan je rug zie je hooguit wat schrammen zitten, maar het voelt echt alsof je hele rug open ligt!

En toen was het alweer bijna 2015!! Om 18:00 uur onze tijd heb ik even met ons thuis gebeld om gelukkig nieuwjaar te wensen, terwijl wij nog 6 uurtjes moesten wachten. Ik was een stocker die dag en had een dienst van 12uur dus meerdere pauzes dus ik kon m’n eigen pauzes bepalen. Om kwart voor 12 gingen wij als stockers de pauze in en renden naar beneden om ons om te kleden want het vuurwerk zou 10 voor 12 beginnen tot 12u. Officieel mochten we niet tussen de gasten kijken en ook niet omgekleed als gast. We kwamen een manager tegen en ze zegt jongens, ik zeg 1 ding. Zorg dat je niet in de problemen raakt want dan heb jij een heel groot probleem! Verder veel plezier  Dus wij snel naar de andere kant gerend van de tunnel en daar omhoog gegaan en toen was het een plekje zoeken tussen al die duizenden gasten. We zijn snel ergens tussen gaan staan. Om 10 voor 12 begon de show met vuurwerk en 10 seconden voor 12 uur gingen Mickey en Minnie aftellen en toen was het…. HAPPY NEW YEAR!! En een vuurwerk! Niet normaal! Het vuurwerk werd 360 graden rond afgestoken. Dus overal waar je keek zag je vuurwerk. Daarna hadden we nog 9 minuten om door al die mensen heen te wurgen en weer optijd terug te zijn. En het is gelukt! We zijn niet gesnapt en we waren optijd weer terug uit onze break! :)

Om het nieuwe jaar goed in te gaan, ben ik samen met mijn huisgenojes 's ochtends vroeg opgestaan om te gaan ontbijten in één van de Disney hotels. Je kan dan breakfast hebben met Mickey bijvoorbeeld. Zo zaten wij bij Chef Mickeys en hier hebben we ontbeten en dan komen Donald, Goofy, Pluto, Mickey en Minnie langs je tafel gelopen en kan je ondertussen foto's met ze maken. We lagen pas om 5 uur in bed 's ochtends dus het was wel haasten om er op tijd te zijn, maar we kwamen precies op de minuut binnen gerend en hebben daarna heerlijk ontbeten.

Afgelopen zaterdag ben ik terug gegaan naar Seaworld. We hadden er namelijk wel alle attracties gedaan, maar de hoofdshow waar Seaworld om bekent staat, nog niet. Deze show was ’s middags. De eerste show was One ocean. Dit was een show van een half uur met Orka’s. En ze deden allemaal kunstjes en uiteraard maakten ze de mensen nat. Nou zat ik zo goed als helemaal bovenin. Van de 23 rijen konden ze toch zo’n 14 rijen echt goed nat maken! Dat mensen echt helemaal doorweekt waren. Dat was wel leuk om te zien.
Daarna bij de show Blue Horizon geweest. Dit was een show met dolfijnen en acrobaten. Hele mooie show ook dat zowel de dolfijnen als de acrobaten gezamenlijk maar ook apart kunstjes deden. Leuk om te zien!
Daarna ben ik doorgegaan naar Hollywood Studios. Hier was er nog een show die ik niet gezien had en die nog 1 dag draaide. Er is een straat en wanneer het donker wordt, dan verlicht deze helemaal op. Eén keer in de zoveel tijd ging er dan muziek aan en werkten de lampjes op de muziek. Zo was er een hele dans vol met lichtjes in de straat. Je kon hier gewoon doorheen lopen. Uiteraard loopt iedereen daar vol verbazing rond te kijken hoe mooi dat is.

En nu…gaat over 2 uur mijn laatste werkdag beginnen. Morgen nog de laatste keer Disney in en dan is het woensdag tijd om naar huis te gaan en als het goed is landen we donderdag morgen op Schiphol. Dus ik zeg tot snel!

Liefs Annelieke